Cultuurbelevenissen

Van een echte cultuurschok is geen sprake. We hebben ons nog geen enkel moment als echte buitenstaanders gevoeld. Ons gastgezin speelt daar een grote rol in. Zij overstelpen ons met gastvrijheid, maar ook dat lijkt een cultureel gegeven te zijn. Ze doen er werkelijk alles aan om ons zo goed mogelijk op ons gemak te stellen, waar ze dan ook glansrijk in slagen. Zo is Jasmien in de leer bij Alicia voor het maken van allerlei handwerkjes en heb ik op de PC van Alejandro mijn eigen Need For Speed-profiel gekregen, een racespel waarin ik er vooral in slaag verkeersborden omver te rijden. Om nog een voorbeeld te geven: omdat we altijd samen zijn, was ik er niet in geslaagd iets te doen voor Jasmien's verjaardag, daarom had ik aan Isaac (de andere zoon) gevraagd of hij een taart kon gaan kopen. Die avond kregen we een beest van een taart op ons bord (we hebben er drie dagen van gegeten) en kreeg Jasmien drie kadootjes er bovenop.

Verder leiden ze ons stap voor stap rond in de plaatselijke gewoonten en die zijn natuurlijk een stuk anders dan bij ons. Vooral de eetgewoonten doen bij momenten vreemd aan. Zo is het middageten hier de belangrijkste maaltijd en wordt er 's avonds slechts een kleine snack gegeten. Verder is suiker hier zo goed als het hoofdbestanddeel van elke maaltijd. In de keuken staat dan ook een gigantisch suikervat, dat aan een gestaag tempo wordt leeggeschupt. In tegenstelling tot de suiker wordt met vlees en groenten en fruit heel zuinig omgesprongen, van de schil van een watermeloen wordt later sap gemaakt, appelsienschillen worden geconfijt en als dessert geserveerd en met de pitten gaan ze aan het knutselen. Wat vlees betreft; we hebben ondertussen zowat alle delen van de kip en het varken op ons bord gekregen. Ook wordt de bouillon waarin de kip werd gekookt zorgvuldig bijgehouden en de volgende dag bij het ontbijt opgediend. Het voedsel komt hier vaak in vloeibare vorm. Het gebeurt vaak dat een ontbijt bestaat uit een glas vruchtensap, een bord soep, een kom caldo (bouillon) en een kop thee (soms van cocabladeren).

De duurzaamheid van hun eetgewoonten staat spijtig genoeg in schril contrast met hun zorg voor het milieu. Hoewel er blijkbaar wel een milieubewustzijn bestaat (getuige het feit dat men hier afval sorteert) belandt veel vuil op straat. Verpakkingen van alles wat men op de bus kan kopen verdwijnen meestal gewoon door het venster (de ene verkoper na de andere stapt hier op de bus om ijsjes, warme maaltijden, tot wierrook of DVD's aan de man te brengen).

Een andere triestige zaak is dat elk jaar grote stukken van de bebossing van de Imbabura (en ook van andere vulkanen) wordt afgebrand zonder enige reden. Ook de bussen zien er niet al te milieuvriendelijk uit. Elke keer een bus vertrekt in de buurt, is het de kunst om de zwarte rook wolken te ontwijken die het machine op drie plaatsen tegelijk uitspuwt.

Op dit moment is de Copa Americana in volle gang, een voetbaltoernooi van alle landen van Noord- en Zuid-Amerika. Ecuador ligt er spijtig genoeg al uit, maar het voetbal van landen als Brazilië, Mexico en Argentinië valt altijd wel te smaken, ware het niet dat alle matchen die worden uitgezonden overladen zijn met reclame, waar geen VT4 tegen op kan.
Voor en na de match en tijdens de ganse pauze is er reclame. Daarbovenop krijgen we om de vijf minuten reclamespots te horen en te zien in een brede balk onderaan het scherm. Alsof dit nog niet genoeg is, doorspekken de comentatoren ook hun uitleg met reclame. Bij elke herhaling wordt reclame gemaakt voor de timemachine van LG, bij elke vrije trap krijgen we te horen dat die de kracht heeft van één of andere kauwgom en als er een goal valt roept de comentator heel hard “goooooooooooooooooooooooooool, sunny, pasion por la fruta”.

Een steeds terugkerend gegeven op alle marktjes zijn de DVD-standjes. Piraterij wordt hier blijkbaar niet al te zwaar bestraft, zodat er tientallen winkeltjes te vinden zijn waar je eender welke film (ook als die nog niet is uitgebracht) kan kopen tegen 1 dollar per stuk. Een handeltje waarvan we zonder al te veel scrupules dankbaar gebruik maken (als we Engelstalige versies vinden).