vrijdag 10 augustus 2007

foto's

de foto's volgen met een beetje vertraging, want internet wil niet mee ....

casa de la vida

Verder zijn we van start gegaan met de ludoteca, een plaats waar alle kinderen vrij kunnen komen spelen of knutselen. Dit was meteen een groot succes. De mensen beginnen blijkbaar stilaan te beseffen dat er vanalles te beleven is in casa de la vida. Volgende week beginnen we met een cursus Engels waarvoor we een twintigtal inschrijvingen hebben. Ondertussen draait het terraza, ons jeugdhuis op vrijdag, op volle toeren, we krijgen elke keer meer volk over de vloer. Er zit dus wel wat vida in casa de la vida.

convivencia juvenil

Het was een lange lijdensweg, maar we hebben een leidingsploeg! Toen onze grootscheepse campagne met flyers, posters, folders, aankondigen in twee kerken, omroeping via luidsprekers in de wijken en op de vuilkar en een vergadering in de junta parroquial bitter weinig bleek op te leveren, hebben we onze tactiek gewijzigd. We zijn in heel Natabuela persoonlijk jongeren gaan overtuigen van het plezier en hun ouders van het nut van een leidingscursus. De volgende dag konden we van start gaan met een groep van 15 14-plussers.
De leidingscursus was een driedaags samenleven vol activiteiten om enerzijds een hechte groep te vormen en anderszijds hen aan te leren zich te organiseren en activiteiten in elkaar te boksen. Qua hechte groep was het meer dan geslaagd. Het werd een geweldige bende die enorm veel sfeer maakte en zich telkens weer vol overgave op alle activiteiten stortte. Het organiseren vraagt nog veel werk, maar we gaan de goede richting uit. Het is vooral een analytisch vermogen dat ontbreekt, iets wat we hier overal ervaren. Zo gebruiken ze hier een rekenmachine om twee dollar bij drie dollar op te tellen en is een oppervlakte van 5 meter bij 5 meter 20 vierkante meter, omdat je vier zijden hebt van elk 5 meter.

Toch staan we telkens weer versteld van de verantwoordelijkheid en het engagement dat onze leiders van 14 of 15 jaar al aan de dag kunnen leggen. Reeds vanaf de eerste dag moesten we ons geen zorgen meer maken over het eten. Drie groepjes van 5 bemanden om beurten de keuken. Koken leren ze hier vroeger dan bij ons.

Dat het toch nog pubers zijn, merkten we dan weer aan de slapeloze nacht, de talloze koppeltjes die constant wisselden en de helse vergadering achteraf die veel weg had van een veemarkt. Toch wisten we een leidingsverdeling op te stellen en te beslissen over de verschillende leeftijdsgroepen. Verder staan ze allemaal te springen om te gaan kamperen op onze favoriete vulkaan. Dit gaan we dan ook doen in de laatste week van augustus. We trekken drie dagen naar de Imbabura met een grote tent. Al de rest moeten we nog uitpluizen; een uitdaging dus!