una torre para los lobos

Vermits we de “wolven van de vulkaan” zijn, hadden we toch dringend behoefte aan een plaatsje op de vulkaan. Daarom zijn we begonnen aan het bouwen van een toren aan de voet van onze geliefde vulkaan, een project waar Frank al een tijdje op aan het broeden was. Tot hiertoe is het hout aangekocht, de fundamenten uitgegraven en de stenen, zand en kiezel aangebracht. Het zal dus nog een paar mingas (werkbijeenkomsten) vergen om hem af te krijgen.
Wij zullen er helaas niet meer bij zijn, tja ...

crapulosos

Het is niet allemaal rozengeur en manenschijn. Deze week hebben een paar vandalen ingebroken in het casa de la vida en de achtergebleven verfpotten over de muur uitgesmeerd. We weten zelfs wie het gedaan heeft, maar zonder bewijzen moet je bij de politie niet binnenkomen. Het was één van onze ex-leiders die we hebben buitengegooid wegens wangedrag (zoals stelen en pesten) die blijkbaar op deze manier zijn wraak heeft genomen.

Ze kunnen niet allemaal even lief zijn, he!

fiesta !!!

Ons laaste tripje, samen met Ann-Marie, ging richting Quito, om Ruben (Jasmiens ex-kotgenoot) nog eens te zien. We wisten al lang dat Ruben in een rockbandje speelt en hadden dan ook al even lang zin om hem eens aan het werk te horen. Naar Quito dus !!!

Die avond mochten we het grootste Ecuadoriaanse contrast ooit ervaren. Ruben reed met ons naar één van de beveiligde buitenwijken van Quito, waar in een enorme sporthal het jaarlijkse feest van de plaatselijke countryclub plaatsvond. Er waren drie podia temidden van een verzameling tot de tanden gedekte tafels. Naast iedere tafel was een ober geposteerd die alle gasten op hun wenken bediende. Er was een rijkelijk gevuld all-you-can-eat buffet en we werden volgegoten met wijn, whisky en tequilla. Het gemiddeld lion’s club feestje is er niets tegen.

De bandjes die speelden, en niet in het minst dat van Ruben, waren geweldig en we konden dus nog eens genieten van een avondje shaken, wat best wel lang geleden was.


De dag erna gingen we met Ann-Marie naar de zoo, zo’n 10 km boven Quito. Ondanks de lage verwachtingen bleek de dierentuin een geweldige verzameling fauna en flora te huisvesten, prachtig ingericht op een bergflank met een mooi uitzicht bovendien. We mochten er galapagosschildpadden, junglekatten, leeuwen, poemas, tapirs, jaguars, enz bewonderen.

En dat allemaal voor 2.25 dollar, of 8 keer goedkoper dan de zoo van Antwerpen.

baños calientos

Het laatste stukje Ecuador dat we zijn gaan verkennen was Baños, genoemd naar haar ruime verzameling warmwaterbaden (van vulkanische oorsprong). Hier hadden we afgesproken met Mungo na diens Galapagosavontuur. Buiten veel lekker eten, een paar batidas en een goed warm bad, ondernamen we een fietstocht die ons langs een enorme reeks watervallen van de Sierra (de Andes) naar de Oriente (de jungle) bracht. Onderweg kwamen we de “pailon del diablo” (pan van de duivel) tegen, een gigantische waterval die we tot op een halve meter genaderd zijn via een smalle grot. Naast zoveel natuurgeweld voelt een mens zich wel klein.

De volgende dag maakten we een bergwandeling waarop we door de gebrekkige signalisatie minstens drie keer de weg kwijt geraakten, maar die ons wel een paar prachtig uitzichten over Baños opleverde.

Het was zijn 2 x 7 uur bus meer dan waard !!!

refuerzo pedagogico

Toen we hier in juni aankwamen hadden Jean en Ria ons gevraagd of Jasmien als pedagoge de kinderen met leerproblemen van de basisschool zou kunnen helpen. Spijtig gnoeg moest dit gebeuren in samenwerking met AINNA, de jeugdinstantie van Natabuela die overbetaald werk doet aan het tempo van een luiaard in winterslaap. Ondanks onze herhaalde vragen sinds het begin van het schooljaar konden we dus eind oktober eindelijk van start gaan. Jasmien stelde testen op voor alle kinderen om te zien waar de problemen lagen en deelde hen vervolgens in naargelang het probleem. Het blijkt dat de algemene onkunde wat rekenen betreft zijn oorsprong vindt in de lagere school. Het contrast tussen de oefeningen op derdemachtswortels van kommagetallen die je in de schoolboeken vindt en het feit dat de meeste kinderen falen op de som van 20 en 30 is werkelijk frappant. Maar blijkbaar ziet de school hier geen probleem in, vermits alle kinderen initieel naar ons werden gestuurd wegens taalproblemen (en dan nog piteluttigheden zoals letters te ver uiteen schrijven of de lussen van de l’en niet groot genoeg maken). De kinderen kunnen dus zeker alle hulp gebruiken en we zien een sterke vooruitgang bij de weinige kinderen die komen.

Spijtig genoeg is de opkomst bitter laag, vaak omdat de school de kinderen niet verwittigt of omdat de ouders hen simpelweg niet laten komen.

li la ludoteca

De ludoteca draait nog steeds op volle toeren en de Natabuelaanse kinderen hebben een ware Jasmien-verslaving opgebouwd. Drie namiddagen per week weergalmd haar naam dan ook honderden keren tussen de muren van casa de la vida. Vermoeiend, maar op en top haar ding! Maar omdat we er binnenkort niet meer zijn hebben we een elftal van onze beste scoutsleiders gevraagd om vanaf volgende week de ludoteca volledig over te nemen onder leiding van Gabriel. Ze hebben nu een viertal weken de tijd gehad om te komen oefenen en eerlijk gezegd gaat het nog steeds moeizaam. De leiders hebben moeite om spontaan met de kinderen bezig te zijn en als ze er aan beginnen houden ze het niet lang vol. Maar zoals we al vaker gemerkt hebben zal dit wel beter gaan als het “van de moetes” is.

los sabados con los lobos

Tijdens ons tripje naar playa de oro hadden we onze kersverse leiding voor de eerste keer een zaterdag alleen gelaten om de activiteit te begeleiden. Het was blijkbaar een succes. Ondanks de weinige inspiratie wegens een gebrek aan ervaring wisten ze toch behoorlijk wat spelletjes te bedenken en te begeleiden. De zaterdag daarna mochten we hiervan getuige zijn. Een zelfzekere hoofdleider Gabriel leidde de kinderen en de leiding doorheen een hele reeks vooraf uitgewerkte spelletjes. Mooi om zien !!!

De laatste zaterdag hebben we bij wijze van afscheid zelf een drakenvergadering voorbereid. Eerst een drakenamulet knutselen, dan kringspelletjes als de ridders van de ronfe tafel en tenslotte de laatste draak ter wereld bevrijden uit de handen van wreedaardige jagers. En dit alles onder begeleiding van ridder Chiquito.


Een geslaagde reeks activiteiten; hopelijk mogen er nog vele volgen !!!