We zijn er ¡¡¡

We zijn er !!!

Na een slapeloze nacht zijn we allebei veel te vroeg uit ons bed gekropen om toch maar zeker op tijd op de luchthaven te zijn. Vervolgens in het gezelschap van Paul Jambers naar Madrid gevlogen, weliswaar in een andere klasse. De luchthaven in Madrid is gigantisch, zeker na de ryanairluchthavens die we gewend zijn. We hadden een roltrap of tien en een metro nodig om van de ene terminal naar de andere te geraken. Na drie films en een vliegtuigmaaltijd die zijn reputatie eer aandeed kwamen we aan in Quito en ontmoetten we Ria van Ecassef, waar we talloze keren mee over en weer hadden gemaild. Zij vergezelde ons in een taxi naar een hostel in het centrum waar we onze eerste nacht in Ecuador doorbrachten.

's Morgens gingen we de buurt verkennen en maakten we vooral kennis met het verkeer in Quito, dat aandeed als Brussel in kwadraat zonder verkeersborden en lichten. Volgens het recht van de sterkste hebben vrachtwagens voorrang op auto's en auto's op voetgangers en de zeldzame gekken die zich per fiets op straat wagen. De term 'zwakke weggebruiker' valt hier dus heel letterlijk te nemen. Van alle verschillende mogelijkheden waarover een auto beschikt om zijn bewegingen te signaliseren wordt er slechts één gebruikt, nl. de claxon.

Om 11u vertrokken we met de bus naar Natabuela. We stapten uit langs de panamericana (de snelweg die door heel Zuid-Amerika loopt) bij het leukste huisje dat we tot hier toe hebben gezien in Ecuador, het huisje van ons gastgezin. We werden begroet door Jean, de wederhelft van Ria en dus ook een Ecasseffer die ons opwachtte met twee splinternieuwe fietsen die we goed zullen kunnen gebruiken om Natabuela te doorkruisen. Verder ontmoetten we Carlos en Alicia en hun zonen Alejandro en Isaac, de vriendelijkste mensen ooit, die maar bleven herhalen dat we moesten doen alsof we thuis waren en alles mochten eten, drinken en gebruiken wat ze in huis hadden. We kregen ook een rondleiding door hun prachtige tuin waar elke plant of eetbaar, of geneeskrachtig is en waar de meest exotische en meestal ultrazoete vruchten te vinden zijn. Adam en Eva zouden ervan jaloers worden.

Ondertussen zijn we de buurt en de plaatselijke gewoonten wat aan het verkennen, die tot hier toe geweldig zijn. Samen met Isaac zijn we per fiets doorheen heel Natabuela gereden, in de schaduw van de prachtige Imbabura vulkaan, die hopelijk nog minstens 6 maanden (maar blijkbaar nog 400 jaar) zal slapen. Het dorp is veel groter dan we aanvankelijk dachten, opgedeeld in een zestal wijken en met een gezellige dorpskern.

Atuntaqui, het naburige dorp hebben we ook bezocht. Dit dorp is iets groter en heeft ook enkele internetwinkeltjes. Ibarra is dan weer de dichtst bijzijnde stad en tevens de hoofdstad van de provincie met een drukke markt en gezellige pleintjes.

We waren daar op de internationale dag voor de vluchtelingen en konden direct ons eerste stukje traditionele dans bewonderen.

Bij de familie worden we elke dag getrakteerd op een gigantische gastvrijheid die gepaard gaat met een al even gigantische hoeveelheid eten. Aangezien Jean en Ria ons op het hart drukten geen eten te weigeren, zullen we hier zeker niet vermageren. Ook hebben we al lang begrepen dat het dringend tijd is om koffie te leren drinken. Die krijgen we hier immers in alle maten en vormen. Verder kregen we ook de twijfelachtige raad om nooit zonder schoenen in huis rond te lopen vanwege de schorpioenen. Een raad die we dan ook angstvallig opvolgen, zeker nadat midden in de nacht een slak boven op Jasmiens hoofd was gevallen.

De eerste stap van ons project is ondertussen ook al gezet. Aangezien we aankwamen op de voorlaatste schooldag hadden we nog weing kansen om onze plannen aan de schoolkinderen duidelijk te maken. We zijn ons dan ook op een, toegegeven, ietwat stuntelige manier gaan voorstellen in twee klassen van de lagere school en hebben afgesproken dat we op 2 juli zullen beginnen met de activiteiten. We verwachten toch al een twintigtal kinderen. Nu maandag hebben we een vergadering met de Presidente van de Junta Parroquial, zeg maar burgemeester, waar een en ander op punt zal gesteld worden. En dan kunnen we erin vliegen!!!

Wordt vervolgd dus ...